Hoi allemaal, gisteren om deze tijd werd ik nog aangekoppeld aan de PCA pomp. Mijn epiduraal hebben ze om 09.00uur stopgezet omdat ik het verder op eigen krachten moet gaan doen. Zolang je aan de epiduraal zit, zit je ook aan je infuus en je catheter vast. En.....je mag niet lopen. Natuurlijk weer de hele nacht geen oog dicht gedaan in het ziekenhuis en dat begon mij echt op te breken. 4 dagen niet slapen is echt vreselijk. Toen mijn epiduraal en blaascatheter eruit waren ben ik zelf gaan douchen en heb mijn stoma zelf verzorgd. Na het douchen was het wachten op de zaalarts, fysio, dieetist en het belangrijkste, mijn chirurg. Gelukkig kwam die al om 11.15uur mijn kamer binnen lopen met een grote glimlach. Hij vond dat het er allemaal goed uit zag en dat alles goed ging. Ik had geen koorts, verschoon zelf mijn stoma, eet normaal en had alleen wat snijpijn, maar dat is normaal na zo'n grote operatie waar je buik helemaal open ligt. Ik mocht s'avonds met Oliver mee naar huis. JOEPIE!!!!!! Rest van de middag was ik zo op van vermoeidheid dat ik tot 15.30uur heb liggen slapen. Heeft enorm geholpen want ik voelde me gelijk een stuk minder brak en had eigenlijk geen pijn meer in mijn buik. De zaalarts kwam nog even en die heeft de PCA pomp stop gezet om te kijken of ik helemaal geen pijn meer zou krijgen. Heb geen pijn meer gehad en ik mocht lekker met Oliver mee. Heb zelf mijn koffer weer ingepakt, wel op een slakkegang want ik heb wel enorme spierpijn in mijn buik en dan gaat alles een beetje traag. Gelukkig kwam Oliver super snel en hebben we afscheid genomen van mijn prive kamer en alle lieve avondzusters van het Havenziekenhuis. Wat een te gekke meiden werken daar zeg. Echt stuk voor stuk leuke meiden waar ik echt mee gelachen heb. Maar nu was het toch echt tijd om afscheid te nemen. Dag mooi uitzicht over de Maas, Erasmusbrug en skyline van Rotterdam. Ja, dat was toch wel erg mooi daar. Het Havenziekenhuis is een oud ziekenhuis wat renoveerd is op een super mooie lokatie. Ene kant het Haringvliet en ik lag aan de Maaskant. Prachtig! Alles in de auto en op naar huis!!!! HEERLIJK!!! In de auto lag een pakketje voor mij klaar. Oliver wilde niet zeggen van wie het was maar ik zou er heel erg blij mee zijn!!!! En hoe......!!!! Julie had een mooi schilderijtje gemaakt voor mij met een hart met een thermometer in zijn mond, een hele lieve kaart erbij waar ik echt bij heb zitten huilen en een tekening. Wat hou ik toch van mijn kind!!!!!!Vanacht heb ik SUPER goed geslapen. Tot 06.00uur toen was ik klaarwakker, maar maakt niet uit, was uitgeslapen en heb totaal geen pijn. Alleen spierpijn. Dat is anders. Heb mijzelf aangeleerd s ochtends bij het douchen zelf mijn stoma schoon te maken en verschonen. Gaat echt super goed en hoort al helemaal bij mijn leven. Vandaag lekker met mijn Toosje aan het knuffelen op de bank, ze liggen nu te snurken met zn 2n....Toosje is echt zielsgelukkig dat ik weer thuis ben. Zelfs toen ik aan het douchen was stond ze bij mij...Hahaha...Hoe lief is dat!!!! Ik ga lekker dr G. kijken. Tot later!!!! Liefs!!!!!

Hoi allemaal, ik heb gewoon 2 dagen helemaal niets kunnen bloggen, verschrikkelijk! Weten jullie wat er is gebeurd, vast wel want zaterdagochtend zat ik nog even op Facebook en toen zat hij er nog half in.

Mijn epiduraal was gesneuveld in de eerste nacht. En dat heb ik geweten. Ik merkte s 'ochtends al dat mijn gevoel in mijn benen terug was en dat mijn rug nat was. Daarop volgde de ijsklontjestest om te kijken hoever het block nog werkte. Niet heel veel dus want ik voelde de kou van de ijsklonten. Verschrikkelijk. Een uur nadat de epiduraal verwijderd was brak echt letterlijk de pleuris uit. Ik verging letterlijk van de pijn. Alsof mijn buik open werd gesneden. Ik huilen, huilen...en ze bleven maar morfine spuiten, en ik kan daar helemaal niet tegen. Om 12uur kwam gelukkig de dienstdoende anesthesioloog en die nam mij gelijk mee naar de Holding van de OK waar ik opnieuw een epiduraal geprikt kreeg in mijn rug. Woppataaaaaa....eerst 5mg Midazolam, Dormicum IV zo in mijn ader en ik werd al doezelig en vond het prima dat ze met een pook in mijn ruggegraat zat te duwen. Prima sedatie! Daarna ben ik gelijk in slaap gevallen en werd 2uur later KOTSMISSELIJK wakker van al die rot morfine die ik in mijn infuus heb gekregen...Spugen, pijn, misselijk...Je wilt niet weten hoe ik me voelde. Mijn epi-pomp is die dag ook van standje 8 naar standje 12 gegaan. Zat er echt doorheen.

Toen kwam de nacht, geen oog dichtgedaan. Pijn en misselijk. Gisteren eigenlijk hetzelfde verhaal, hele dag overgeven en dan ook nog moeten eten van de zuster...t kwam er natuurlijk gelijk weer uit. Ga ook niet veel over gisteren tikken, was echt een overgeef dag. Vandaag is het anders, vandaag gaat het goed! Mijn epi pomp is zojuist terug gezet naar 8 want het gaat goed, ben al de hele dag uit bed en voel me eigenlijk supergoed. Heb zelfs mijn haar gedaan en opgetut....Met mn stoma gaat het ook goed, vanochtend was de stomapleeg er en die heeft mij alles uitgelegd en morgen als ik van de pomp af ben, en van mijn infuus en van mijn blaascatheter, dan mag ik het zelf doen en dan mag ik ook snel naar huis. Ben er ook wel weer klaar mee...Slaap voor geen meter hier, heb continue ruzie met mijn bed omdat ik niet lekker lig met mijn wond en stomawond. Moet dus op mijn rug liggen. Verschrikkelijk. Maargoed, morgen nieuwe dag en lekker van de toeters en bellen af!!!! Yeaaaahhhhhh!!!! Dan mag ik ook weer lopen. Kijken of ik dan nog steeds van de sigaretten af kan blijven, heb al 5 dagen niet meer gerookt.... Ongelooflijk he?! Tot morgen allemaal!! XxX

De geluiden die je vanuit je billen verwacht, komen ineens uit mijn buik...zo apart. En wat nog het mooiste is; mijn darmen werken weer...geen post-op ileus wat heel vaak voorkomt, nee gewoon, BAM werken!!!! Moet zeggen dat ik de eerste keer dat ik het zag, het wel een beetje vreemd vond hoor. Tis ook een doorzichtig zakje, voor de verpleging om de output te meten. Snap dat wel. Heb ook een super fijn gesprek gehad met mijn avondpleeg, een Poolse dame, echt een schat. Ze vertelde mij dat ik zo positief met mijn stoma om ga, dat er ook wel mensen zijn die hun stoma niet accepteren, gewoon weg omdat ze het niet kunnen. Ik zie mijn stoma als mijn redding, echt mijn redding, ik kan nu weer de oude Fren worden zonder bloedende aars, om het maar even grof te zeggen, pussend achterwerk omdat die ulcus weer actief is, geen darm meer die eruit komt, want dat deel is weggesneden en daar heb ik de stoma voor. Nooit meer een dikke opgezwollen buik omdat het lucht via het stoma het lichaam verlaat...Jongens, dit is toch fantastisch. Ik kan weer die lieve leuke echtgenote zijn, mama zijn, hardwerkende collega met hart voor haar eigen patienten/ clienten, ik kan weer actief balletten en duiken....JONGENS DIT IS TOCH EEN EN AL FEEST...

Kortom ik ben blij, blij dat het achter de rug is en dat het deel van de endeldarm wat steeds opnieuw ontstoken raakte weg is....

Alleen de diarree kon de chirurg niet verklaren, dat wordt toch een MDL verhaal, chirurgen snijden alleen het aangedane deel weg en dat is het maar mijn dunne darm is van buiten gezond......dat heeft hij gezien tijdens de operatie. Van binnenuit zal er verder onderzoek moeten worden gedaan als mijn ontlasting waterdun blijft met een frequentie van 30x per dag. Ook al werd dat de laatste dagen ook minder hoor! Nu is het zelfs al dikker, leuke info voor jullie he?

Ik ga nu lekker even TV kijken want ik merk dat ik moe begin te worden van naar mijn laptop staren en als ik belachelijke schrijffouten heb gemaakt, sorry, dat zal de nasleep zijn van de narcose. Hopelijk ben ik morgen net zo happy als vandaag.....ik duim ervoor!!!!

Morgen zal ik weer een stukje schrijven hoe het hier is gegaan en morgen komt Oliver op visite en Arnout....LEUK! Heb ik heel veel zin in!!!!!! En Oliver is morgen jarig.... LoveLoveLove!!!!

Oliver heeft vandaag al jullie berichtjes voorgelezen en ik ben daar echt superblij mee!!!! Dank jullie wel. Trusten en tot morgen. Liefs!

Hoi allemaal, geloof het of niet maar ik ben sinds vanmiddag 14.00uur weer helemaal van deze aarde. Ik kwam om 12.00uur terug van de recovery naar mijn kamer. Toen was ik echt nog helemaal woezie van de Dormicum die ze zoals beloofd op de recovery I.V. hebben gegeven. Viel toen steeds in slaap en zat stomme dingen te vertellen tegen Oliver wat helemaal nergens over ging, maar ik, ik vond het nodig te melden en zodoende, deed ik dat..

Zal ik vandaag beginnen bij het begin, dat is wel zo leuk om te lezen voor jullie. Ik was om 05.00uur KLAARWAKKER. Wat denk je, honger, dorst en koppijn. Ik ben om 05.45uur naar de verpleging van de nacht gelopen en gevraagd of ik ajb nog iets mocht drinken. Weet je wat ze zei; TUURLIJK....tot 06.00uur mag jij nog lekker drinken. Mooi das dan in tha pocket, eerst mijn vochtgehalte op pijl krijgen. En toen kwam de draak inside me weer omhoog...Ohhh wat slecht, ik schaam me eigenlijk te pletter maar had er mooi even lak aan. Ik had tegen de verpleegsters die manisch waren na een paar nachtdiensten en zo jolig als een beer waren, gezegt dat ik even naar beneden ging omdat Oliver zou komen om 06.15uur en ik hem beneden wilde opwachten. HAHAHAHHAAA ik ging echt wel naar beneden maar om nog even snel 2 sigaretten weg te paffen. Ik was overigens zenuwachtig dus vond ik het wel kunnen. Mag dus echt niet. Jas aan; Tsjek! Sigaretten; Tsjek! Aansteker; Tsjek! Tandpasta; Tsjek!...Kortom ik naar beneden en poeslief zeggen; We komen gelijk naar boven hoor....Beneden de portier nog even lief aangekeken dat ik ging roken en als ze zouden bellen van de afdeling; Hij mij niet gezien had...Whahahahaha ook dat lukte. Wat had ik een pret, stond om 06.00uur heerlijk in de kou voor het ziekenhuis in het rookhokje wel 2 sigaretten weg te paffen. Oliver kwam toch pas om 06.30uur dus ik kon mijn gang gaan. Ben daarna wel met een mond vol tandpasta naar mijn kamer gesneakt en gelijk onder de douche gesprongen. Was supergoed wakker en heb mij gelijk in mijn OK hemd gehesen. Joepie daar was Oliver ook al...Fijn.....Echt heel fijn... Ik hem lekker geknuffeld en toen moest ik een heel vies geplet tabletje Dormicum opgelost in water opdrinken, oraal komt er bij weer uit dus al die smerige pillen worden gechrushed voor mij en mag die opslurpen. En van dat stomme tabeltje werd ik echt gaar en moe weer. Lag al half op bed te slapen tegen Oliver toen ze ons kwamen halen om iets voor half 8. Nou, was gelijk weer wakker. Op de OK, de holding, de voorbereidingsruimte stonden de anesthesist en zijn assistent ons al op te wachten voor de epiduraal. Het voorverdovings prikje in mijn rug voelde ik nog als een nare steek, daarna kreeg ik door mijn infuus wederom Dormicum I.V. ( I.V. betekend door je infuus) dus dat werkte snel, maar je moet het wel even laten inwerken. Wat deed die Anesthesist, die ramde gelijk na het inspuiten van Dormicum, die holle naald in mijn rug, en die troep werkte nog niet eens. Geloof me, dat deed echt PIJN! Op gegeven moment begon die troep wel te werken en was ik heel raar met mijn ogen aan het draaien zei Oliver; Ikke nog; Huh...doe toch niets...duh.... Epiduraal zat en toen moest ik afscheid nemen van Oliver dat vond ik echt niet fijn, integendeel ik was strontverdrietig en heel erg bang. Op de OK was het echt superdruk, ik was dit niet gewend van de tijd dat ik op OK werktte, toen was het beleid, zo min mogelijk mensen bij de inleiding. Ik heb er echt een heleboel gezien en echt, ze waren allemaal echt superlief. Tijd voor de Time Out Procedure, mij allemaal bekend van mijn tijd dat ik zelf op OK werkte. Opeens hoorde ik mijn chirurg een beetje mopperen dat er 2 pakken bloed direct besteld moesten worden omdat ik maar een hB van 6 had. Hij vroeg ook nog of ik deze week rectaal had gebloed. Uhh ja...En waarom daar geen actie was ondernomen bij huisarts en ziekenhuis Harderwijk. Ja, omdat mijn hB toen nog 7.3 was...DUS!!!! ( dacht ook, typisch weer een chirurg, nog even blaten voor een operatie) En daarna was het zover. De anesthesist stond met 3 spuiten naast mij te zwaaien, de anesthesie assistent hield het kapje met zuurstof al boven mij en toen wist ik....kan niet meer terug, ik moet mij overgeven, aan mijn angst. Pas bij de 2e spuit, de Propofol zag ik allemaal sterretjes en zei ook nog, daar zijn ze de sterretjes, toen zei de dokter, nu komt je slaap er aan en.....de rest heb ik niet meer gehoord.. Mijn operatie heeft rond de 3uur geduurd en ik werd wakker op de uitslaapkamer waar ik hevig aan het trillen was, van de narcose maar daar kreeg ik Pethidine voor en het was weg. Toen kwam mijn spuitje Dormicum IV erachter aan en verder weet ik het nog met vlagen, bijna niet en ik was niet hysterisch en bang van de narcose en vooral..ik was niet misselijk. Ik weet nog wel dat ik om 12.00uur naar mijn kamer werd gebracht door een hele lieve, met een Duits sprekend accent, zuster. Was echt iedereen zo dankbaar dat het achter de rug was en ik niet ziek was. Uiteraard heb ik gelijk onder mijn deken gekekeken en ja, daar zat hij, mijn nieuwe stomavriend en een reuze pleister van borstbeen tot schaambeen.Tot 14uur was ik nog een beetje aan het doezelen en was ik voor mijn gevoel geen cent waard maar ik was al blij, was niet misselijk en ik mocht drinken en eten.....Jongens ik leek wel een bootwerker, wat heb ik zitten eten en drinken, heerlijk. Om 14uur was ik weer helemaal de oude, kon weer kletsen en was echt goed wakker. Zelfs Oliver stond te kijken dat ik zo goed uit de narcose kwam. Om 16.00uur heb ik heel even een moment gehad dat ik echt snijpijn kreeg, hoe kan dat in vredesnaam, heb toch een epiduraal. Mijn billen en linkerbeen zijn gevoelloos, mijn buik is gevoelloos...ik hoor toch geen pijn te krijgen. Dus wel. De zuster heeft mijn epiduraal gecontroleerd of die nog goed zat en dat was gelukkig zo en daarna even met de anesthesie gebeld voor hoe of wat. Gelukkig kwam ze heel snel terug en kreeg ik eenmalig een bolus van 5ml rechtstreeks mijn ruggekanaal in en mijn pomp werd een standje hoger gezet en tadaa....het was gelukkig vrij snel over. In de tussentijd heb ik echt zoveel gegeten en gedronken, mijn catheterzak is al 4x geleegd a 2 liter...BIZAR! Ik plas maar rustig de hele dag door en voel er helemaal niets van..geen aandrang niets....Net even stiekem gespiekt maar hij is alweer bijna vol......hahahaha...ik heb ook zo'n dorst...Oliver is echt de hele dag bij mij gebleven en heeft mij continue geholpen als ik mijn been weer eens wilde verplaatsen maar dat dat niet lukte...Lukt echt niet, helemaal gevoelloos....door die epiduraal. Nu is het 21.00uur en Oliver is om 20.00uur naar huis gegaan, dan loopt het bezoekuur ook af, maar die arme jongen is er vanochtend ook om 04.00uur uitgegaan om in de auto te stappen naar Rotterdam. Denk dat hij vanavond wel helemaal instort.....

EN......MORGEN IS HIJ JARIG HE?! ARME LIEVERD, HAD HET ZO GRAAG ANDERS GEVIERD MET HEM.....

Ik moet echt vreselijk lachen om mijn nieuwe vriend, mijn stomavriend.....daar komen af en toe geluiden uit wat je niet onder controle hebt, omdat er geen sfincter meer is...= kringspier die je gebruikt.

Ik schrijf in volgend blog verder.....ligt aan dit programma!!!!

Lieve allemaal,

Omdat ik jullie niet allemaal persoonlijk kan bedanken doe ik het via mijn eigen blog.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor alle leuke, lieve, ontroerende, grappige, mooie berichtjes die jullie mij en Oliver hebben gestuurd. Of het nu via What'sApp, SMS, mail, kaartjes, telefoontjes is....Het doet mij zo enorm goed om al jullie mooie wensen te lezen, keer op keer. Ik ben jullie daar zo enorm dankbaar voor. Ik hoop dat jullie mijn blog blijven volgen.

Dit zou en moest ik nog even kwijt voor ik mijn ziekenhuisbedje maar eens induik...kan niet echt de slaap vatten. Ik laat het maar over mij heen komen, voor ik het weet staat Oliver morgen al aan mijn bedje om samen met mij naar de operatiekamer te gaan. Bij de epiduraal blijft hij sowieso bij mij, ik krijg dan ook een kortwerkend roesje dat ik de ruggeprik niet voel. Hoop dat Oliver ook bij de inleiding (het onder narcose brengen) mag blijven. Dat zou wel helemaal fijn zijn. Voor nu, ja, ga het proberen, ik ga slapen, ben doodmoe van vandaag. Vreet bergen stress van je zo'n dag en dat put uit.

Maar niet zonder even iedereen te hebben bedankt voor alles wat jullie voor mij en voor Oliver doen.

Liefs & Slaap lekker XxX

Jawel, je leest het goed. Ik ga zo een Temazepam ontleden. Een sullig inslapertje van 10mg.

Aangezien alles wat oraal er bij mij in gaat, er weer anaal uitkomt...NOU JA WAT KLINKT DIT STOM ZEG!!!.... moeten alle pilletjes geplet worden en worden opgedronken. Een Temazepam, voor degene die niet weten hoe zo'n ding er uit ziet, is een soort gelei achtig kattenoogje. Dus ik heb gekregen van de zuster;

1. Een naald, met het dringende verzoek deze terug te geven ivm rondslingerende naalden etc

2. Een Temazepam van JAWEL maarliefst 10mg!!!! Ik durf hem bijna niet te nemen, wat een hoeveelheid.... ;-)

3. Een lepeltje.

Hahhahaha nu moet ik dus die vloeistof uit die pil gaan peuren en dan op een lepeltje en opdrinken? Das toch te vies voor woorden en wat een geklieder.

Ben echt in twijfel of ik dit wel moet gaan doen. Moet er eigenlijk wel een beetje stiekem om lachen.

Ooit een keer voor mijn opleiding in de snijzaal van het ziekenhuis preparaten ontleed, nu ben ik zo afgezakt kennelijk dat ik een slaappil moet ontleden..WHAHAHHAHAHAHHAA.....

Iemand nog interesse in een avondje lekker slapen? Ik probeer wel zonder, gaat toch wel lukken, ben doodmoe!!!!

Truste iedereen, ik zal hem bewaren voor de liefhebber! ;-)

Hoi lieve allemaal,

Vanochtend vroeg had ik al een heel stuk geschreven en ineens viel mijn laptop uit, mijn laptop moest zonodig updaten...weg verhaal....Inmiddels ben ik al vanaf 14.00uur in het ziekenhuis en werd ontvangen door een broeder (verpleegkundige in opleiding) die ons naar mijn kamer bracht. Toen we het ziekenhuis inliepen en we ons gingen melden beneden aan de balie kreeg ik het ineens te zwaar...daar waren ze...mijn tranen. Ineens was daar die ontlading van spanning en angst van wat er komen gaat. Toen we op de kamer waren kwam de stomaverpleegkundige. Echt een hele lieve vrouw die de plek waar mijn stoma morgen wordt geplaatst ging aftekenen. Ze was super blij dat wij ons "huiswerk" thuis al goed hadden voorbereid. De plek staat vast, een hele dikke zwarte stip met een tegraderm erover heen zodat mijn chirurg morgen een richtlijn heeft waar het stomabeest komt. Gelukkig is Oliver de hele dag bij mij gebleven want ik had het echt......emotioneel zwaar...en das echt nieuw voor mij. Hele dag staat het huilen mij nader dan het lachen. Kreeg ik ook nog eens van mijn pleeg te horen dat ik vandaag ook maar niet meer moest roken. Dikke l*l! Vanaf morgen rook ik niet meer maar vandaag moet hij mij echt mijn gang laten gaan. Ik heb gelukkig een een persoonskamer, en daar ben ik zooooooo blij mee! Ik had al de angst dat ik met 3 mede snurkbeesten op een kamer moest gaan vegeteren de aankomende 5 dagen. Moet je toch niet aan denken. Ik heb zelfs een eigen toilet en een eigen douche. Wat een opluchting. En een kast die op slot kan. Mijn laptop staat hier lekker op mijn tafeltje en ik mag echt, echt, echt niet klagen. Ik heb uitzicht op de Maas en de Skyline van Rotterdam Noord. Wat mooi nu s 'avonds met al die lichtjes van al die hoge gebouwen. Op de 5e etage hebben we een brasserie met uitzicht wat ik heb alleen dan nog mooier, dan heb ik zicht op de Maas zelf, Tropicana (lekker belangrijk), bootjes, alle hoge gebouwen. Dat is echt een mooie afleiding. En er is daar een rookterras...GnaGnaGna...daar ga ik vanavond echt nog wel een paar keer stiekem heen.

Pffff de oma in de kamer naast mij blehrt al de hele tijd HELP ME, HELP ME.... word er echt een beetje simpel van. Denk dat het een typisch gevalletje geriatrie is maar dat is een paar etages hoger. Maar nee, ik heb het geluk dat ik er gratis en voor niets de hele avond naar mag luisteren.

Dus daar zit ik nu, achter mijn laptopje aan mijn tafeltje mijn zenuwen weg te tikken. Ahhh lief, de dame van de limonade kwam net even vers water brengen en een glas roosvicee. Echt, wat een lief mensje. Zometeen ook nog even een 1 op 1 gesprek met mijn verpleegkundige van vanavond. Denk dat ik het niet droog hou. Zit vol met emoties wat er nu allemaal uitkomt. Mis Oliver nu al, mis mijn huis, mis Toosje en mis Bassie. En je had Toosje (onze Basset) moeten zien toen ik vanochtend weg ging van huis. Ze lag op haar kussen mij zo treurig aan te kijken van ; Wat ga je doen vrouwtje, ik weet dat er wat is maar ik begrijp het niet en ik wil niet dat je bij mij weggaat. Ik kon wel huilen toen ik haar zo moest achterlaten. Toos is mijn hondevriendinnetje en overal waar ik ben, daar is Toosje ook. Van de week was ik haar kwijt, zat even op het toilet en foetsie was madam...niet in de woonkamer, niet eens op de bank, nee niet eens, en de achterdeur was dicht dus daar kon ze niet zijn. BOVEN....Ik naar boven toe en zag nog steeds geen dikke vette Basset. Opeens komt die guitige kop van haar omhoog uit...ONS BED... die bolle vetzak (lief bedoelt hoor) was gewoon naar boven gewaggeld en woppa zo in ons bed gekropen. Hoe ze het heeft gedaan, geen idee maar de deken lag keurig over haar heen. De vuile.... Nee hoor, moest er echt om lachen. Ik hou die gedachte gewoon vast vanavond, dan lach ik weer even. Het is nu 20.15uur en vraag me af hoe ik deze nacht ga doorkomen. Ik heb echt geen idee...Voor mijn gevoel kan ik echt niet slapen want mijn hoofd zit vol. Ik ga zo in ieder geval maar even lekker douchen, nog een gesprekje met de zuster, lekker POU spelen want daar wordt ik ook altijd heel moe van. Dat werkt echt slaapwekkend bij mij, in bed liggen, klein lampje aan, POU op mijn telefoon spelen en Fren valt met telefoon in nog in mijn hand in slaap. Poeh mijn buik is de hele dag al zo van slag, ik denk dat mijn darmen nog even flink willen laten weten dat ze er ook nog zijn..Van, hier pak aan, auuuwwwwwww, we zijn er nog, voel je ons????..... Denk ook wel heleboel zenuwen voor morgenochtend. Om 07.15uur wordt ik naar OK gebracht en krijg daar onder sedatie ( Dormicum, hoi hoi, of Propofol, ook prima) een epiduraal. Dat is een slangetje in mijn rug die er na de operatie voor zorgt dat ik wel 3 a 4 dagen geen pijn heb. Tot hij eruit moet..... heb wel een snee van borstbeen tot schaambeen dus dat wordt huilen. Heb het eerder gehad dus weet wat me te wachten staat, paar dagen lang leve de lol want geen idee wat het voor troep is maar het is in ieder geval fijn want je voelt nauwelijks wat. Kan dat ding er niet gewoon een half jaar in blijven zitten? Of in ieder geval totdat die wond is genezen. Wat een held op sokken he? Weetje wat ze hier op iedere afdeling hebben? Een soort cafe'tje met een buffet waar je als patient kan eten. Gewoon op iedere afdeling. Geen dames die aan je bed komen met een blad eten waar je geen trek in hebt maar je kan zelf bepalen of je in het grand cafe'tje ( zo heet dat geloof ik) wilt eten of op je kamer. En het is een soort buffet en ze hebben werkelijk alles. Of dat je gaat eten in de Brasserie op de 5e etage met dat mooie uitzicht. Vanavond had ik een hele lekkere paprikasoep gegeten met wat brood en beleg. Heb nu wel op mijn kamer gegeten met Oliver, lekker nog even samen. Ook voor het bezoek is er altijd koffie en thee. Qua service is het hier echt een verademing.

De eerste paar dagen na mijn operatie zal ik toch mijn bed wel niet uitkomen/kunnen....ik krijg een blaascatheter dus kan lekker aanzeiken (sorrrrrrry....) en de ontlasting, tsjaaa daar ben ik hier nu voor, dus ik ben echt aan bed genageld. Zal als ik wakker wordt ook wel zo'n ellendige slang in mijn neus hebben zitten die in maag uitkomt. Die slang zorgt er wel voor dat als het goed is, ik niet misselijk ben of wordt. En geloof me, morgen ben ik als ik wakker word zo wappie als een neusaap dus maar beter dat ik in bed blijf. Voor iedereen in het ziekenhuis beter. Hhahaa....

Ik moest wel lachen om Olivers opmerking vanavond vlak voor hij naar huis ging...mijn buik was zoooooo enorm dik....Nou, morgen als ik kom staat er zeker een couveuse naast je bed...whahhahahaa......Lijk inderdaad wel een zwangere koe, verschrikkelijk. Nou, ik ga heel sneakie nog even hier die afdeling zien te verlaten want ik moet nog even van mijn laatste sigaret genieten.. Stoute stoute Fren!

Als ik morgen voor de operatie nog even tijd heb om wat te schrijven naar jullie doe ik dat zeker en anders kunnen jullie via Oliver's VleesBoek (Facebook) lezen hoe het is gegaan. Ik zal morgen wel de hele dag van de wereld zijn en niet eens weten en beseffen waar ik ben.... Ik zou na mijn OK namelijk nog een dosis Dormicum in mijn infuus krijgen zodat ik op de uitslaapkamer het hele gebeuren niet mee krijg en daar niet hysterisch wordt . Is afgesproken bij de anesthesist dus ik ga er ook vanuit dat dit ook daadwerkelijk gebeurd. Dan wordt ik pas op mijn kamertje bij Oliver weer een beetje wakker.

Voel me weer een beetje huilerig worden dus ik ga stoppen voor nu....even naar buiten.

Lieve allemaal, dank jullie wel voor al jullie lieve appjes, berichtjes op FB zowel bij Oliver als bij mij, kaartjes en alle andere lieve berichten. Ik heb niet het fut om iedereen persoonlijk terug te mailen of wat dan ook dus doe het even zo...DANK JULLIE WEL...doet mij echt echt heel erg goed.

Slaap lekker allemaal!!!!!

Liefs Fren X

Bij deze alvast lekker slapen.. Ik ga zo maar naar boven. Gezelliger wordt het er nou ook niet op. Kan maar beter naar boven gaan en gaan slapen. Voel me ook heel emotioneel en heb de tranen echt achter mijn ogen prikken...Hoort dit er ook allemaal bij, dat huilerige gevoel, gevoel dat je eigenlijk maar heel klein ben. Ben ook maar een mens, met het gevoel die zichzelf nu zeker een beetje voorbij gaat, dus ik moet verstandig wezen en lekker naar bed gaan. Ga daar wel even liggen huilen, weet ik zeker dat ik snel slaap en morgen wakker wordt met dikke Panda ogen. Ga wel naar boven want ik krijg nu de hele tijd te horen; Wel wakker blijven he?! Heel leuk! Of ik kan bij Toos gaan liggen, die ligt lekker te dromen, Nee ik ga wel lekker naar bed, MIjn laatste nachtje in ons eigen bed, Dat ga ik echt wel missen!!!! Welterusten allemaal, heb bijna een half uur gedaan over dit kleine stukje... OhhhhhhMyDoodlePooooodle time to go now.

Liefs, Fren

Heerlijke avond gehad, lekker gegeten en enorm genoten van de kippetjes die Oliver heeft gemaakt. Ohhh wat heb ik lopen smullen. Echt, dit is al de 3e keer deze week dat ik deze kip zal en moet eten, het is zo enorm lekker. Jammer dat ze allemaal op zijn, maar anders.....NomNomNom....

Nog een paar uurtjes en dan is het zover, dan gaan we naar het ziekenhuis en als je mij vraagt; Ben je er klaar voor....NEE ECHT NIET...

Ga zo eerst maar even lekker douchen, even ontspannen onder de douche. Ben echt wel geestelijk gesloopt. Ben echt kapot en iedere keer flitst er wel weer wat door mijn hoofd: Heb je dit wel, heb je dat wel...ohhh nog even snel tsjekken.... Maar vandaag doe ik niets meer, alleen zo slapen en morgen gooi ik de rest van die koffer wel vol.Zie plaatje, die duikkoffer heb ik, daar past genoeg in, hahaa!!!! Alleen het idee al dat ik zo de trap moet opstrompelen en onder de douche moet gaan staan...pfff wat een ontzettende opgave, lig al voor Pampus bij het idee.. Ik lig dus...haha!...Ja ben er rijp voor....MIJN BED!!!!

Slaap lekker allemaal en tot morgen weer, zal dan wel helemaal opperdepop zijn van de zenuwen, maar dat zien we dan wel weer.

Welterusten allemaal!!!

Liefs, Fren

Zo! Bam! Dat ruimt op.....HEERLIJK!

Ik ga er van uit dat ik na mijn operatie geen pijn meer zal hebben want de chirurg snijd immers mijn pijnveroorzakers weg....Hoppa zo de afvalbak in!!! Weg dr mee. Ik ga er dus ook vanuit dat ik al die vieze medicijnen nooit meer hoef te nemen...tenzij ik weer ontstoken darmen krijg maar ik ga er van uit dat dat gewoon KLAAR is...geen pijn = geen medicijnen! Ohhh wat zal dat toch heerlijk zijn. Nooit meer van die vieze chemische rotpillen en rot lollies,  rot zakjes, rot spuiten en alles wat maar medicamenteus gerelateerd is, hoef ik dan niet meer... HOPPPPPA DE VLAG HANGT IN GEDACHTEN AL UIT!!!! Nooit meer naar de apotheek, ja misschien 1x in het jaar eens maar dan houdt het ook echt op.

Ik heb vanmiddag ( ik was een beetje boos en mopperig omdat ik weer iets niet kon doen vanwege een opzwellende buik die enorm pijn deed) alle kasten leeggetrokken en alle buikgerelateerde medicijnen bij elkaar heb gezocht en deze berg in 2 plastic tassen naar de apotheek heb gebracht. Weg dr mee. Ga het ook niet bewaren, weg ermee, heb het straks toch niet meer nodig. Ik stond eigenlijk versteld wat ik allemaal wel niet in huis had. Denk dat ik voor aardig wat geld aan medicijnen weg heb gebracht. Ik denk dat ik er van op vakantie zou kunnen. Wat, Oliver en ik samen wel. Porverdikke, dat zou nog eens lekker zijn...pompidompidom lekker met mn stoma-proof bikini lekker op het strand vegeteren voor een week op de Dominicaanse Republiek....ja Frennie lekker dromen.....

Ik heb dus 2 tassen lekker daar afgegeven met alle medicijnen die ik nooit meer hoef te gebruiken, ohh wat een heerlijk idee!!!!!!! Nogmaals, ik hang de vlag uit!!!! Op naar een pijnvrij leven en een medicijnvrij leven.......!!!!!!!!! IK GA ERVOOR!!!!!....... My New Life!!!!!

En vanavond, vanavond eten we weer Oliver's heerlijke kippenbouten..NomNomNomNom!!!!!

Liefs X