Scheten laten 2.0
Ik verbaas mij eigenlijk hoe mijn lichaam in elkaar zit en wat ik er allemaal mee kan. Ik ben de hele ochtend al half op mijn kop aan het hangen, op mijn linker bil, juist, rechterbil...Maar niets wil heel erg mee werken. Heb potjandorie spierpijn in die buikwond. De snijpijn is echt geheel weg...WELKOM SPIERPIJN... Wat heb ik jullie misdaan spieren? Doe eens normaal, ieder zuchtje of hoestje lijkt of mijn buik open gaat. HELLO DARMEN!!!!!... Een Platzbauch noemen ze dat in het echt. Ik heb het op de OK wel eens gezien, een patient die eerder aan een grote darm-OK was geopereerd en tijdens de opname na de OK bleek er een zwelling te ontstaan en POEF....buik open.....Daar moet je toch niet aan denken? Weet je waar ik wel heel erg aan moet denken maar wat ik echt niet mag...COLA...Ik heb zin in cola. Gewoon 1 glas ijskoude cola. Laat ik daarna gewoon keihard een boer, is de koolzuur ook weg en komt dat niet in mijn stoma terecht. Dat schijnt heel grappig te zijn, een stomazakje kan dan een soort airbag worden. Aangezien dat ik 3x niets meer weeg heb ik dan grote kans dat ik omhoog vlieg met mn airbag en aan het plafond blijf hangen. Dan hang ik daar tot Oliver thuis komt en die mij weer naar beneden moet trekken. En toch heb ik het er voor over, een glaasje cola. Alles wat eigenlijk niet mag of verboden is, is juist veel leuker en lekkerder dan. Kennen jullie dat? Eigenlijk heb ik tot nu toe best wel lol om mijn stoma, meer om de geluidjes die je hoort en voelt. Weetje, normaal gesproken als je een windje zou moeten laten staat het schaamrood al op je kaken of je ruft en lekker op los...toch? Nou in mijn geval was dat dus optie nr 1 en hield het liever op en lekker verrekken van de pijn dan gewoon lekker een scheet laten. Nou, nu met mn stoma is dat toch even anders. Ik heb natuurlijk geen sfincter meer, geen kringspier, sluitspier, noem t wat....dus je weet nooit wanneer er eens wat lucht ontsnapt. Ik lig iedere keer weer in een deuk. Je hoort t echt niet, ik misschien maar een ander hoort t echt niet maar je voelt het ineens komen en het is onwerkelijk want je verwacht het uit je billen, niet uit je net geopereerde buik. En toch moet ik erom blijven lachen. Nooit gedacht dat ik zo'n lol om dat zakje kon hebben. En weetje....Ik ga het lekker doen, een glaasje cola drinken en zie wel of ik omhoog schiet omdat mijn airbag vol met lucht zit. Tot later weer!!!!!!!