Ik ben weer op aarde!!!!!! Met mijn nieuwe uitlaat....
Hoi allemaal, geloof het of niet maar ik ben sinds vanmiddag 14.00uur weer helemaal van deze aarde. Ik kwam om 12.00uur terug van de recovery naar mijn kamer. Toen was ik echt nog helemaal woezie van de Dormicum die ze zoals beloofd op de recovery I.V. hebben gegeven. Viel toen steeds in slaap en zat stomme dingen te vertellen tegen Oliver wat helemaal nergens over ging, maar ik, ik vond het nodig te melden en zodoende, deed ik dat..
Zal ik vandaag beginnen bij het begin, dat is wel zo leuk om te lezen voor jullie. Ik was om 05.00uur KLAARWAKKER. Wat denk je, honger, dorst en koppijn. Ik ben om 05.45uur naar de verpleging van de nacht gelopen en gevraagd of ik ajb nog iets mocht drinken. Weet je wat ze zei; TUURLIJK....tot 06.00uur mag jij nog lekker drinken. Mooi das dan in tha pocket, eerst mijn vochtgehalte op pijl krijgen. En toen kwam de draak inside me weer omhoog...Ohhh wat slecht, ik schaam me eigenlijk te pletter maar had er mooi even lak aan. Ik had tegen de verpleegsters die manisch waren na een paar nachtdiensten en zo jolig als een beer waren, gezegt dat ik even naar beneden ging omdat Oliver zou komen om 06.15uur en ik hem beneden wilde opwachten. HAHAHAHHAAA ik ging echt wel naar beneden maar om nog even snel 2 sigaretten weg te paffen. Ik was overigens zenuwachtig dus vond ik het wel kunnen. Mag dus echt niet. Jas aan; Tsjek! Sigaretten; Tsjek! Aansteker; Tsjek! Tandpasta; Tsjek!...Kortom ik naar beneden en poeslief zeggen; We komen gelijk naar boven hoor....Beneden de portier nog even lief aangekeken dat ik ging roken en als ze zouden bellen van de afdeling; Hij mij niet gezien had...Whahahahaha ook dat lukte. Wat had ik een pret, stond om 06.00uur heerlijk in de kou voor het ziekenhuis in het rookhokje wel 2 sigaretten weg te paffen. Oliver kwam toch pas om 06.30uur dus ik kon mijn gang gaan. Ben daarna wel met een mond vol tandpasta naar mijn kamer gesneakt en gelijk onder de douche gesprongen. Was supergoed wakker en heb mij gelijk in mijn OK hemd gehesen. Joepie daar was Oliver ook al...Fijn.....Echt heel fijn... Ik hem lekker geknuffeld en toen moest ik een heel vies geplet tabletje Dormicum opgelost in water opdrinken, oraal komt er bij weer uit dus al die smerige pillen worden gechrushed voor mij en mag die opslurpen. En van dat stomme tabeltje werd ik echt gaar en moe weer. Lag al half op bed te slapen tegen Oliver toen ze ons kwamen halen om iets voor half 8. Nou, was gelijk weer wakker. Op de OK, de holding, de voorbereidingsruimte stonden de anesthesist en zijn assistent ons al op te wachten voor de epiduraal. Het voorverdovings prikje in mijn rug voelde ik nog als een nare steek, daarna kreeg ik door mijn infuus wederom Dormicum I.V. ( I.V. betekend door je infuus) dus dat werkte snel, maar je moet het wel even laten inwerken. Wat deed die Anesthesist, die ramde gelijk na het inspuiten van Dormicum, die holle naald in mijn rug, en die troep werkte nog niet eens. Geloof me, dat deed echt PIJN! Op gegeven moment begon die troep wel te werken en was ik heel raar met mijn ogen aan het draaien zei Oliver; Ikke nog; Huh...doe toch niets...duh.... Epiduraal zat en toen moest ik afscheid nemen van Oliver dat vond ik echt niet fijn, integendeel ik was strontverdrietig en heel erg bang. Op de OK was het echt superdruk, ik was dit niet gewend van de tijd dat ik op OK werktte, toen was het beleid, zo min mogelijk mensen bij de inleiding. Ik heb er echt een heleboel gezien en echt, ze waren allemaal echt superlief. Tijd voor de Time Out Procedure, mij allemaal bekend van mijn tijd dat ik zelf op OK werkte. Opeens hoorde ik mijn chirurg een beetje mopperen dat er 2 pakken bloed direct besteld moesten worden omdat ik maar een hB van 6 had. Hij vroeg ook nog of ik deze week rectaal had gebloed. Uhh ja...En waarom daar geen actie was ondernomen bij huisarts en ziekenhuis Harderwijk. Ja, omdat mijn hB toen nog 7.3 was...DUS!!!! ( dacht ook, typisch weer een chirurg, nog even blaten voor een operatie) En daarna was het zover. De anesthesist stond met 3 spuiten naast mij te zwaaien, de anesthesie assistent hield het kapje met zuurstof al boven mij en toen wist ik....kan niet meer terug, ik moet mij overgeven, aan mijn angst. Pas bij de 2e spuit, de Propofol zag ik allemaal sterretjes en zei ook nog, daar zijn ze de sterretjes, toen zei de dokter, nu komt je slaap er aan en.....de rest heb ik niet meer gehoord.. Mijn operatie heeft rond de 3uur geduurd en ik werd wakker op de uitslaapkamer waar ik hevig aan het trillen was, van de narcose maar daar kreeg ik Pethidine voor en het was weg. Toen kwam mijn spuitje Dormicum IV erachter aan en verder weet ik het nog met vlagen, bijna niet en ik was niet hysterisch en bang van de narcose en vooral..ik was niet misselijk. Ik weet nog wel dat ik om 12.00uur naar mijn kamer werd gebracht door een hele lieve, met een Duits sprekend accent, zuster. Was echt iedereen zo dankbaar dat het achter de rug was en ik niet ziek was. Uiteraard heb ik gelijk onder mijn deken gekekeken en ja, daar zat hij, mijn nieuwe stomavriend en een reuze pleister van borstbeen tot schaambeen.Tot 14uur was ik nog een beetje aan het doezelen en was ik voor mijn gevoel geen cent waard maar ik was al blij, was niet misselijk en ik mocht drinken en eten.....Jongens ik leek wel een bootwerker, wat heb ik zitten eten en drinken, heerlijk. Om 14uur was ik weer helemaal de oude, kon weer kletsen en was echt goed wakker. Zelfs Oliver stond te kijken dat ik zo goed uit de narcose kwam. Om 16.00uur heb ik heel even een moment gehad dat ik echt snijpijn kreeg, hoe kan dat in vredesnaam, heb toch een epiduraal. Mijn billen en linkerbeen zijn gevoelloos, mijn buik is gevoelloos...ik hoor toch geen pijn te krijgen. Dus wel. De zuster heeft mijn epiduraal gecontroleerd of die nog goed zat en dat was gelukkig zo en daarna even met de anesthesie gebeld voor hoe of wat. Gelukkig kwam ze heel snel terug en kreeg ik eenmalig een bolus van 5ml rechtstreeks mijn ruggekanaal in en mijn pomp werd een standje hoger gezet en tadaa....het was gelukkig vrij snel over. In de tussentijd heb ik echt zoveel gegeten en gedronken, mijn catheterzak is al 4x geleegd a 2 liter...BIZAR! Ik plas maar rustig de hele dag door en voel er helemaal niets van..geen aandrang niets....Net even stiekem gespiekt maar hij is alweer bijna vol......hahahaha...ik heb ook zo'n dorst...Oliver is echt de hele dag bij mij gebleven en heeft mij continue geholpen als ik mijn been weer eens wilde verplaatsen maar dat dat niet lukte...Lukt echt niet, helemaal gevoelloos....door die epiduraal. Nu is het 21.00uur en Oliver is om 20.00uur naar huis gegaan, dan loopt het bezoekuur ook af, maar die arme jongen is er vanochtend ook om 04.00uur uitgegaan om in de auto te stappen naar Rotterdam. Denk dat hij vanavond wel helemaal instort.....
EN......MORGEN IS HIJ JARIG HE?! ARME LIEVERD, HAD HET ZO GRAAG ANDERS GEVIERD MET HEM.....
Ik moet echt vreselijk lachen om mijn nieuwe vriend, mijn stomavriend.....daar komen af en toe geluiden uit wat je niet onder controle hebt, omdat er geen sfincter meer is...= kringspier die je gebruikt.
Ik schrijf in volgend blog verder.....ligt aan dit programma!!!!