Goeiemorgen allemaal
Valt jullie het ook op? Voor de operatie was ik echt een trouwe hond met een dikke zwarte dopneus, ik schreef iedere dag sowieso wel 1 stukje...nu loop ik soms een dag achter, zoals nu.
Sinds ik uit het ziekenhuis ben wordt ik ernstig geplaagd door hele heftige spierpijn in mijn buikwonden. Mijn buik heeft natuurlijk 4 lang opengelegen en is opengehouden door een buikspeider. Dat is zo'n metalen monster die ze op de OK tafel vastmaken en zo de speider zo kunnen instellen zodat mijn buikspieren echt aan de kant worden gehouden door lange metalen bladen, en van die vieze stinkende met bloed en zoutwater doorgedrenkte gazen, bah, bah, bah. Alleen de gedachte er aan en de lucht...blij dat ik hier weer ben. Typisch OK luchtje waar ik nooit echt weg van ben geweest.
Ik zit mij net te bedenken, het is precies een week geleden, een week geleden lag ik lekker tegen Oliver aan in bed en waren we aan het wachten dat de zusters ons ieder moment kwamen halen om naar de OK te gaan. Precies 07.30uur kwamen ze binnen en zijn toen naar OK gegaan om daar eerst die ruggeprik te krijgen, die epi, ja je weet wel, dat epi-ding die er de andere dag al weer uit lag. Ik ben niet te prikken en op de holding is al 1x misgeprikt voor mijn infuus. Hij heeft er wonderbaar een klein blauw baby naaldje in weten te wrotten en ik kon sowieso ingeleid worden, groene naald voor de OK hebben ze geprikt toen ik sliep. Onder narcose hebben ze 5x moeten prikken. Mijn handen zagen eruit na de operatie. Overal bloeduitstortingen, infuus groen rechts op pols, infuus roze links op pols, iets daaronder. Aan de binnenkant van mijn polsen hebben ze ook gepropeerd te prikken maar helaas....Ben blij dat ik sliep. Ben inmiddels goed allergisch voor al die prikken, kan wel janken als een gewoon verpleegkundige mij wilt prikken want het gaat echt bijna altijd nooit goed.
En zo zit je hier een week later, week vol veranderingen. Postieve veranderingen noem ik het allemaal maar. Ja ik heb nog na-pijn maar kom op, wat verwacht je? Dat ik geen spierpijn zou hebben en 100 sit-ups achter elkaar kan doen. Nee, dat is nog even wachten. Maar ik kan gewoon echt wel een heleboel wel, en dat vind ik heel gaaf. Ik verzorg zelf mijn stoma, doe alles zelf, heb ik geen thuiszorg voor nodig. Heb leuke mailtjes van mijn vader gekregen en gisteren was het even mama en Julie tijd. Iedere keer verbaas ik mij weer hoe groot Juul is en dat ze gewoon al aan het puberen is. 10jaar!!!!!!!! OMG!!!!!!! Kleine meisjes worden groot en dat zie ik iedere keer weer als ik haar aankijk in die grote ogen van haar. Gisteren was ze wel een beetje tammetjes maar het schijnt dat ze de laatste tijd zo wel vaker in haar vel zit, het zijn pre-puber of puber hormoontjes die door dat kleine lijfje gieren. Eigenlijk best zielig, ze is nog maar 10 en dan al die grote mensen dingen hebben. Als ze maar weet, ik ben haar mama ik ben er altijd voor haar, ook als ze last heeft van haar hormoontjes, die jaag ik dan wel even heel snel uit haar lichaampje weg. Zo, om 08.00uur even de huisarts bellen voor afspraak voor vandaag om mijn wond te laten controleren. Vandaag verder een dag dat ik toch verrek van de spierpijn dus kan niet zoveel doen, en met doen bedoel ik, lichte huishoudelijke klussen. Fijne dag allemaal XxX