Ben in het ziekenhuis
Hoi lieve allemaal,
Vanochtend vroeg had ik al een heel stuk geschreven en ineens viel mijn laptop uit, mijn laptop moest zonodig updaten...weg verhaal....Inmiddels ben ik al vanaf 14.00uur in het ziekenhuis en werd ontvangen door een broeder (verpleegkundige in opleiding) die ons naar mijn kamer bracht. Toen we het ziekenhuis inliepen en we ons gingen melden beneden aan de balie kreeg ik het ineens te zwaar...daar waren ze...mijn tranen. Ineens was daar die ontlading van spanning en angst van wat er komen gaat. Toen we op de kamer waren kwam de stomaverpleegkundige. Echt een hele lieve vrouw die de plek waar mijn stoma morgen wordt geplaatst ging aftekenen. Ze was super blij dat wij ons "huiswerk" thuis al goed hadden voorbereid. De plek staat vast, een hele dikke zwarte stip met een tegraderm erover heen zodat mijn chirurg morgen een richtlijn heeft waar het stomabeest komt. Gelukkig is Oliver de hele dag bij mij gebleven want ik had het echt......emotioneel zwaar...en das echt nieuw voor mij. Hele dag staat het huilen mij nader dan het lachen. Kreeg ik ook nog eens van mijn pleeg te horen dat ik vandaag ook maar niet meer moest roken. Dikke l*l! Vanaf morgen rook ik niet meer maar vandaag moet hij mij echt mijn gang laten gaan. Ik heb gelukkig een een persoonskamer, en daar ben ik zooooooo blij mee! Ik had al de angst dat ik met 3 mede snurkbeesten op een kamer moest gaan vegeteren de aankomende 5 dagen. Moet je toch niet aan denken. Ik heb zelfs een eigen toilet en een eigen douche. Wat een opluchting. En een kast die op slot kan. Mijn laptop staat hier lekker op mijn tafeltje en ik mag echt, echt, echt niet klagen. Ik heb uitzicht op de Maas en de Skyline van Rotterdam Noord. Wat mooi nu s 'avonds met al die lichtjes van al die hoge gebouwen. Op de 5e etage hebben we een brasserie met uitzicht wat ik heb alleen dan nog mooier, dan heb ik zicht op de Maas zelf, Tropicana (lekker belangrijk), bootjes, alle hoge gebouwen. Dat is echt een mooie afleiding. En er is daar een rookterras...GnaGnaGna...daar ga ik vanavond echt nog wel een paar keer stiekem heen.
Pffff de oma in de kamer naast mij blehrt al de hele tijd HELP ME, HELP ME.... word er echt een beetje simpel van. Denk dat het een typisch gevalletje geriatrie is maar dat is een paar etages hoger. Maar nee, ik heb het geluk dat ik er gratis en voor niets de hele avond naar mag luisteren.
Dus daar zit ik nu, achter mijn laptopje aan mijn tafeltje mijn zenuwen weg te tikken. Ahhh lief, de dame van de limonade kwam net even vers water brengen en een glas roosvicee. Echt, wat een lief mensje. Zometeen ook nog even een 1 op 1 gesprek met mijn verpleegkundige van vanavond. Denk dat ik het niet droog hou. Zit vol met emoties wat er nu allemaal uitkomt. Mis Oliver nu al, mis mijn huis, mis Toosje en mis Bassie. En je had Toosje (onze Basset) moeten zien toen ik vanochtend weg ging van huis. Ze lag op haar kussen mij zo treurig aan te kijken van ; Wat ga je doen vrouwtje, ik weet dat er wat is maar ik begrijp het niet en ik wil niet dat je bij mij weggaat. Ik kon wel huilen toen ik haar zo moest achterlaten. Toos is mijn hondevriendinnetje en overal waar ik ben, daar is Toosje ook. Van de week was ik haar kwijt, zat even op het toilet en foetsie was madam...niet in de woonkamer, niet eens op de bank, nee niet eens, en de achterdeur was dicht dus daar kon ze niet zijn. BOVEN....Ik naar boven toe en zag nog steeds geen dikke vette Basset. Opeens komt die guitige kop van haar omhoog uit...ONS BED... die bolle vetzak (lief bedoelt hoor) was gewoon naar boven gewaggeld en woppa zo in ons bed gekropen. Hoe ze het heeft gedaan, geen idee maar de deken lag keurig over haar heen. De vuile.... Nee hoor, moest er echt om lachen. Ik hou die gedachte gewoon vast vanavond, dan lach ik weer even. Het is nu 20.15uur en vraag me af hoe ik deze nacht ga doorkomen. Ik heb echt geen idee...Voor mijn gevoel kan ik echt niet slapen want mijn hoofd zit vol. Ik ga zo in ieder geval maar even lekker douchen, nog een gesprekje met de zuster, lekker POU spelen want daar wordt ik ook altijd heel moe van. Dat werkt echt slaapwekkend bij mij, in bed liggen, klein lampje aan, POU op mijn telefoon spelen en Fren valt met telefoon in nog in mijn hand in slaap. Poeh mijn buik is de hele dag al zo van slag, ik denk dat mijn darmen nog even flink willen laten weten dat ze er ook nog zijn..Van, hier pak aan, auuuwwwwwww, we zijn er nog, voel je ons????..... Denk ook wel heleboel zenuwen voor morgenochtend. Om 07.15uur wordt ik naar OK gebracht en krijg daar onder sedatie ( Dormicum, hoi hoi, of Propofol, ook prima) een epiduraal. Dat is een slangetje in mijn rug die er na de operatie voor zorgt dat ik wel 3 a 4 dagen geen pijn heb. Tot hij eruit moet..... heb wel een snee van borstbeen tot schaambeen dus dat wordt huilen. Heb het eerder gehad dus weet wat me te wachten staat, paar dagen lang leve de lol want geen idee wat het voor troep is maar het is in ieder geval fijn want je voelt nauwelijks wat. Kan dat ding er niet gewoon een half jaar in blijven zitten? Of in ieder geval totdat die wond is genezen. Wat een held op sokken he? Weetje wat ze hier op iedere afdeling hebben? Een soort cafe'tje met een buffet waar je als patient kan eten. Gewoon op iedere afdeling. Geen dames die aan je bed komen met een blad eten waar je geen trek in hebt maar je kan zelf bepalen of je in het grand cafe'tje ( zo heet dat geloof ik) wilt eten of op je kamer. En het is een soort buffet en ze hebben werkelijk alles. Of dat je gaat eten in de Brasserie op de 5e etage met dat mooie uitzicht. Vanavond had ik een hele lekkere paprikasoep gegeten met wat brood en beleg. Heb nu wel op mijn kamer gegeten met Oliver, lekker nog even samen. Ook voor het bezoek is er altijd koffie en thee. Qua service is het hier echt een verademing.
De eerste paar dagen na mijn operatie zal ik toch mijn bed wel niet uitkomen/kunnen....ik krijg een blaascatheter dus kan lekker aanzeiken (sorrrrrrry....) en de ontlasting, tsjaaa daar ben ik hier nu voor, dus ik ben echt aan bed genageld. Zal als ik wakker wordt ook wel zo'n ellendige slang in mijn neus hebben zitten die in maag uitkomt. Die slang zorgt er wel voor dat als het goed is, ik niet misselijk ben of wordt. En geloof me, morgen ben ik als ik wakker word zo wappie als een neusaap dus maar beter dat ik in bed blijf. Voor iedereen in het ziekenhuis beter. Hhahaa....
Ik moest wel lachen om Olivers opmerking vanavond vlak voor hij naar huis ging...mijn buik was zoooooo enorm dik....Nou, morgen als ik kom staat er zeker een couveuse naast je bed...whahhahahaa......Lijk inderdaad wel een zwangere koe, verschrikkelijk. Nou, ik ga heel sneakie nog even hier die afdeling zien te verlaten want ik moet nog even van mijn laatste sigaret genieten.. Stoute stoute Fren!
Als ik morgen voor de operatie nog even tijd heb om wat te schrijven naar jullie doe ik dat zeker en anders kunnen jullie via Oliver's VleesBoek (Facebook) lezen hoe het is gegaan. Ik zal morgen wel de hele dag van de wereld zijn en niet eens weten en beseffen waar ik ben.... Ik zou na mijn OK namelijk nog een dosis Dormicum in mijn infuus krijgen zodat ik op de uitslaapkamer het hele gebeuren niet mee krijg en daar niet hysterisch wordt . Is afgesproken bij de anesthesist dus ik ga er ook vanuit dat dit ook daadwerkelijk gebeurd. Dan wordt ik pas op mijn kamertje bij Oliver weer een beetje wakker.
Voel me weer een beetje huilerig worden dus ik ga stoppen voor nu....even naar buiten.
Lieve allemaal, dank jullie wel voor al jullie lieve appjes, berichtjes op FB zowel bij Oliver als bij mij, kaartjes en alle andere lieve berichten. Ik heb niet het fut om iedereen persoonlijk terug te mailen of wat dan ook dus doe het even zo...DANK JULLIE WEL...doet mij echt echt heel erg goed.
Slaap lekker allemaal!!!!!
Liefs Fren X